دختر آسموني

درست از سومين ماه تولدم هر موقع كه بي‌تابي مي‌كردم ماماني به من مشكوك مي‌شد. علاوه بر بحث ژنتيك،   اون چيزي كه به اين شك دامن مي‌زد شايعه پراكني‌هاي بقيه بود كه تا چشمشون به يقه‌ي خيس و سيلاب هميشه جاري   آب دهنم مي‌افتاد   به ماماني نويد  مي‌دادند كه بنده دارم دندون درميارم. ناگفته نماند كه اين شك ماماني هميشه با مراقبتهاي ويژه توام بود و گلاب به روتون با هرگونه تغيير در وضعيت   مزاجي بنده مراقبتهاي ويژه هم تشديد مي‌شد. خب البته به من هم   بد نمي‌گذشت و هر از چندگاهي كه هوس مي‌كردم به ماماني و بابايي گوشزد كنم كه چه نيني خوبي دارن الكي بي‌تابي مي‌كردم. اينجوري بود كه هم بهونه‌گيري مي‌كردم ، هم نازم خريدار داشت.   ماه هفتم كه...